با کودکان در هر سنی باید چگونه رفتار کنیم؟

آیا با همه فرزندانتان یکسان رفتار می کنید؟ احتمالا نه. شما باید با هر جوانی متفاوت رفتار کنید. رفتار با هر کودک به عنوان یک فرد بخشی از چیزی است که آن کودک را فردی منحصر به فرد می کند و راهی برای قدردانی از ویژگی های خاص اوست. ما در این مقاله به بررسی این موضوع که با کودکان در هر سنی باید چگونه رفتار کنیم، می پردازیم، در  ادامه همراه ما باشید.

نحوه رفتار والدین با فرزندان

والدین یاد می گیرند که چگونه با اولین فرزند خود که برای مدتی تنها فرزند آنهاست پدر و مادر شوند. در نتیجه، رابطه آنها با آن فرزند اول با روابط آنها با فرزندان بعدی متفاوت خواهد بود. از آنجایی که والدین همراه با فرزندان خود رشد می‌ کنند و یاد می‌گیرند، رفتار والدین، سبک گفتگو و نمایش احساسات با هر جوان جدید تغییر می‌کند.

انواع رفتار والدین با فرزندان

نه تنها والدین با کسب تجربه در تربیت فرزندان، سبک خود را تغییر می دهند، بلکه هر جوانی سبک و نیازهای خود را دارد، ابتدا به دلیل ترتیب تولد و ویژگی های ذاتی و بعداً به دلیل تجربیات.

با کودکان بزرگتر باید متفاوت از کوچکترها رفتار شود. کودکان با تناسب اندام نیاز به رویکردهای متفاوتی نسبت به روش‌های آسان‌گیر دارند. در مورد هر موضوعی – قوانین، انتظارات، وظایف، مسئولیت‌ها، پاداش‌ها و تنبیه‌ها – والدین باید والدین خود را فردی کنند و در عین حال سعی می‌کنند با همه منصف بمانند.

دستیابی به این هدف آخر تقریباً غیرممکن است. حتی اگر والدین به شیوه ای قابل مقایسه با نوجوانان خود تعامل داشته باشند، هر کودک ممکن است این اعمال را متفاوت درک کند.

رفتار شما نسبت به فرزندانتان تا حدی با سن و مرحله رشد هر جوان تعیین می شود. به عنوان مثال، شما احتمالاً تمایل داشته اید که در همان سن یا سطح رشد با همه فرزندان خود به شیوه ای مشابه رفتار کنید. یک مادر ممکن است از نظر جسمی نسبت به دو فرزند خود در سنین کودکی خود محبت کند اما وقتی آنها به سن مدرسه می رسند کمتر محبت می کند.

در چنین موقعیتی، کودک بزرگتر ممکن است درک کند که خواهر یا برادر کوچکتر محبت بیشتری دریافت می کند. والدین باید در سنین مختلف با کودکان متفاوت رفتار کنند. مشکلات زمانی رخ می دهد که والدین نتوانند به طور مناسب برای سن رشد و نیازهای کودک خود عمل کنند.

ترتیب تولد

ترتیب تولد و تعداد خانواده نیز بر رشد فرزندان شما تأثیر می گذارد. تجربه تک فرزندی با تجربه یک فرزند در خانواده بزرگتر متفاوت است. تجربه یک کودک بزرگتر با کودک کوچکتر متفاوت است: کودک بزرگتر یک خواهر یا برادر کوچکتر دارد، در حالی که کودک کوچکتر یک خواهر یا برادر بزرگتر دارد.

فرزند سوم دو خواهر و برادر بزرگتر دارد و غیره. به دلیل ترتیب تولد و تعداد خانواده، هیچ دو فرزندی یک خانواده را یکسان تجربه نمی کنند.

ترتیب تولد فرزندان شما نیز بر نحوه ارتباط شما با آنها، نحوه واکنش آنها، تجربیاتی که دارند و در نتیجه نحوه رشد آنها به عنوان فردی تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، فرزندان اول ممکن است پس از آمدن یک خواهر یا برادر جدید احساس بی توجهی یا بی مهری کنند.

اگرچه والدین آنها ممکن است انتظار داشته باشند یا حداقل امیدوار باشند که آنها مسئولیت پذیرتر و خودکفاتر باشند، اما فرزندان اول ممکن است برای جلب توجه والدین کوچکتر یا شبیه نوزادان رفتار کنند. به نوبه خود، والدین ممکن است به دلیل رفتار کودکانه خود، ناامیدی یا عصبانیت خود را از آنها ابراز کنند.

ویژگی های ذاتی

خلق و خوی هر یک از والدین و هر کودک بر نحوه تعامل هر یک با دیگری تأثیر می گذارد. پدر و مادری که خلق و خوی او با نظم و قابلیت پیش بینی بهتر عمل می کند، می تواند تربیت کودکی بی نظم، خودانگیخته و تکانشی را یک چالش روزانه بداند. از سوی دیگر، والدین و فرزندان راحت‌طلبان به راحتی می‌توانند به یکدیگر کمک کنند.

تجربیات

هر جفت از اعضای خانواده یک رابطه منحصر به فرد دارند. کودک به طرق مختلف با پدر و مادرش ارتباط برقرار می کند. خواهر و برادر او با هر یک از والدین به روش خاص خود ارتباط دارد. هر خواهر یا برادر به شیوه ای خاص با هر برادر یا خواهر ارتباط دارد. کودکان نسبت به این تفاوت ها در روابط خانوادگی کاملاً حساس هستند.

آنها آنها را زیر نظر می گیرند، به آنها پاسخ می دهند و بر اساس ماهیت تجارب و نحوه درک آنها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.

سخن آخر

ما در وبلاگ مجموعه پرستار برتر همواره سعی می کنیم با صحبت درباره بیماری های متفاوت آگاهی شما مخاطبان عزیز را افزایش دهیم، همچنین شما می توانید برای دریافت مشاوره درباره بیماری های شایع و جذب پرستار کودک و پرستار سالمند با ما در تماس باشید.

پیشنهاد مطالعه: چگونه سپاس گزاری و قدردانی را به کودکان آموزش دهیم؟